BERMALASAN DI RUMAH

BERMALASAN DI RUMAH

Sejak tinggal di rumah sendiri bersama kucingku tersayang aku merasakan kenapa banyak orang selalu ingin nginep di rumah saja daripada nginep di tempat orang atau di hotel walau kondisi rumahnya jauh kurang lengkap fasilitas kenyamanannya. Ada sentuhan hawa yang membuat orang merasa betah dan merasa terangkum jika pulang.

Hari ini saya belum keluar rumah sama sekali walaupun kulkas saya kosong hanya berisi bahan masakan plus sebungkus pasta. Tigak mangkuk kecil yoghurt sudah habis untuk sarapan. Rasa lapar menjadi rasa perih di lambung dan aku masih saja malas karena rasa kerasan di rumah ini memelukku. Kucingku pun akhirnya hanya bisa menikmati kepala lele goring sisa sarapannya. Tapi dia juga sekarang nggloso (telungkup antara duduk dan berbaring, Bahasa Jawa) di depan kulkas. Berarti dia kerasan di rumh.

“Bob, nanti malam makan lele lagi ya, ntar agak sorean Mbak Rike keluar beli makan ya…”

Meong….

Akhir pekan menjadi hari “stay home’ lantaran hari lain kaki ini tak pernah berhenti. Rasa nikmat tinggal di rumah mengalahkan rasa lapar sekalipun. Sesungguhnya nggak baik sih tapi mau gimana lagi kan aku mau menuruti kata hati.

Kalau dulu saya suka sekali memasak kok sekarang jadi berkurang kerajinan memasak itu ya? Sekarang sih enaknya jajan aja. Dan jajannya lagi dan lagi ya yang dekat-dekat aja. Lele goreng buat Bob dan buat saya apa aja yang penting enak di lidah dan di kantorng.

Eh, nanti malam makan apa ya enaknya? Masak nasi bebek lagi sih? Ntar kalau kolesterol gimana dong?

Ok deh, malam ini mau makan seafood aja… Aduh tapi tempatnya jauh, males jalannya… Ah, sudahlah yang penting belikan makanan dulu buat si Bob, aku urusan belakangan.

Tangerang – 10 Maret 2012 – 3:29 sore

Lagi mumet sirahe ning pengen nulis ya kaya ngene iki dadine…

Gambar dipinjam dari: http://coconutbou.deviantart.com/art/cat-and-dog-on-a-chair-105487540

27 thoughts on “BERMALASAN DI RUMAH

Leave a comment